امیریفر با بیان اینکه منصوری پیش از فرار به رومانی با او تماس گرفته و بهخاطر بازداشتش به دستور صادق لاریجانی، رییس وقت قوه قضاییه و عباس جعفری دولتآبادی، دادستان وقت تهران، خواستار بخشش شده، گفت که منصوری در هتل محل اقامتش در بخارست، «ابتدا خفه شده، شش هزار یورو پول از او برداشتهاند، دوربینها قطع شده و سپس پیکرش به پایین پرتاب شده و بعد گفتند خودکشی کرده» است.
مشاور فرهنگی دولت احمدینژاد در پاسخ به این سوال که «میداند چه کسی این کار را کرده؟»، گفت که میداند خودکشی نبوده و منصوری قطعا کشته شده، اما نمیتواند بگوید چه کسی او را کشته است.
او در ادامه افزود: «به هر حال او آدمی بود که ضدانقلاب شده بود و قرار بود اسرار مملکت را به بیرون کشور ببرد و لو بدهد. دو ماه هم جنازهاش برای گرفتن دیانای و مسائل دیگر روی زمین ماند.»
نام قاضی منصوری ۱۸ خرداد ۱۳۹۹ در دادگاه رسیدگی به پرونده فساد مالی طبری، مقام قوه قضاییه، مطرح شد و نماینده دادستان گفت او متهم به دریافت رشوه بوده و به خارج از کشور گریخته است.
منصوری دو روز پس از دادگاهش گفت با باز شدن مرزها به ایران بازمیگردد اما سه روز بعد خبر دستگیریاش در بخارست، پایتخت رومانی منتشر شد.
او همان زمان در فایلی صوتی گفت هنگام دستگیری به پلیس اینترپل گفته که «خودش در سفارت جمهوری اسلامی بوده و دیگر چه نیازی به دستگیری است» اما پلیس به او اعلام کرده که از سفارت به آنها زنگ زدهاند و خواستار بازداشت او شدهاند.
پس از آن دادستان رومانی منصوری را آزاد کرد و او در هتل «دوک»، در نزدیکی سفارت جمهوری اسلامی ساکن شد اما بعد جسدش در همین هتل پیدا شد.
وکیل خانواده او گفته بود: «اثری از خودکشی در جنازه قاضی منصوری دیده نشده، بلکه صورتش را طوری سوزانده بودند که اسکلتش پیدا بود. انگشتهای پایش را هم قطع کرده بودند.»
منصوری قاضی پروندههای مهم سیاسی بود و بهخاطر صدور حکم اعدام برای سعید حنایی، قاتل زنجیرهای زنان در مشهد، محاکمه دختران خیابان انقلاب و صدور حکم بازداشت برای ۲۰ روزنامهنگار، مشهور شده بود.