فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران برای کارزار حمایت از زندانیان سیاسی، پس از حمله اسرائیل به زندان اوین و انتقال تحقیرآمیز زندانیان به زندان‌های ناایمن، با استقبال گسترده روبه‌رو شده و تاکنون بیش از هزار و ۲۰۰ نفر آن را امضا کرده‌اند.
پس از حمله هوایی اسرائیل که به گفته رسانه‌های حکومتی دست‌کم ۸۰ کشته برجای گذاشت، گزارش‌های متعددی منتشر شد که نشان می‌داد زندانیان سیاسی عملا در معرض خطر مستقیم قرار داشته‌اند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، چهارشنبه ۱۵ مرداد اسامی صد نفر دوازدهم از امضاکنندگان این کارزار را منتشر کرد و اعلام کرد که «هر روز اسامی صد نفر از امضاکنندگان جدید را منتشر خواهد کرد» و همچنان «نیازمند حمایت و اشتراک‌گذاری لینک فراخوان در شبکه‌های اجتماعی از سوی هم‌وطنان عزیز» است.
این شورا در فراخوان خود خواستار توقف فوری تغییر کاربری زندان اوین، بهبود وضعیت زندانیان، تشکیل هیئت مستقل حقیقت‌یاب و آزادی زندانیان سیاسی، صنفی و بیماران خاص شده است.
وضعیت وخیم زندانیان پس از حمله به اوین
در این فراخوان با استناد به گزارش‌های میدانی، وضعیت زندان اوین پس از حملات موشکی به‌شدت بحرانی توصیف شده است.
صدها زندانی، از جمله زنان، فعالان صنفی، سیاسی، مدنی و بیماران خاص، در شرایطی تحقیرآمیز و ناایمن به زندان‌های تهران بزرگ، قرچک و شهرری منتقل شده‌اند.
این گزارش‌ها از قطع آب و برق، نبود خدمات درمانی، برخورد خشونت‌آمیز با زندانیان، زنجیر کردن آن‌ها و انتقالشان در میان آوار و اجساد حکایت دارند؛ وضعیتی که نویسندگان فراخوان آن را مصداقی از نقض شدید کرامت انسانی دانسته‌اند.
در این بیانیه همچنین تاکید شده که «بسیاری از زندان‌های کشور، وضعیتی مشابه دارند و زندانیان از حداقل استانداردها محروم‌اند».
فراخوان در ادامه به «زمزمه‌هایی از تغییر کاربری اوین به مراکز تجاری، مسکونی یا تفریحی» اشاره کرده و آن را «تلاشی خطرناک برای پاک کردن حافظه جمعی و محو نماد دهه‌ها مقاومت و مبارزه مدنی مردم ایران» دانسته است.
مطالبات فوری امضاکنندگان
در بخش پایانی این بیانیه، امضاکنندگان خواستار تحقق مجموعه‌ای از مطالبات فوری شده‌اند؛ از جمله توقف هرگونه تصمیم‌گیری برای تغییر کاربری زندان اوین و انتقال زندانیان به محل‌هایی ایمن، بهداشتی و متناسب با وضعیت جسمی و حقوقی آن‌ها، به‌ویژه با رعایت اصل تفکیک زندانیان مطابق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها.
همچنین تشکیل هیئتی مستقل برای بررسی وقایع روز حمله و شیوه انتقال زندانیان، از دیگر خواستههای مطرحشده در این کارزار است.
تضمین حقوق اولیه زندانیان در سراسر کشور، از جمله دسترسی به درمان، وکیل و تماس با خانواده، مورد تاکید امضاکنندگان قرار گرفته است.
آنان همچنین خواستار آزادی زندانیانی شده‌اند که بهدلیل کهولت سن یا بیماریهای خاص، طبق قانون و با توجه به اصل عدم تحمل کیفر باید آزاد شوند.
در نهایت، آزادی بیقیدوشرط همه زندانیان صنفی، سیاسی و مدنی که بدون ارتکاب رفتار بزهکارانه و صرفا به دلیل تلاش برای عدالت، آزادی و زندگی شرافتمندانه بازداشت شده‌اند، از دیگر مطالبات این بیانیه است.
این فراخوان با تاکید بر مشارکت افراد «با هر نگاه و گرایش» منتشر شده و با همراهی گسترده اقشار مختلف، به نمادی از همبستگی مدنی در دفاع از حقوق زندانیان بدل شده است.
برگزارکنندگان این کارزار تاکید کرده‌اند که حمایت عمومی و بازنشر فراخوان در فضای مجازی، میتواند به گسترش فشارهای مدنی برای توقف روندهای سرکوبگرانه علیه زندانیان منجر شود.
آنان از تمام نهادها، معلمان، دانشجویان، روزنامهنگاران و کنشگران خواستهاند در این مطالبهگری جمعی همراه شوند.
