بهگفته این کارشناسان، رقبای عرب تهران ترجیح میدهند با ایرانی مواجه باشند که قدرتش مهار شده، نه ایرانی که تغییر حکومت در آن منجر به بیثباتی شود.
حملات غافلگیرکننده اسرائیل که از ۲۳ خرداد آغاز شد، بهطور رسمی از سوی کشورهای حاشیه خلیج فارس محکوم شد؛ کشورهایی که با سلطهجویی ایران در منطقه مخالفاند، اما در عین حال برای پیشبرد برنامههای توسعه داخلی خود، خواهان آرامش هستند.
یک کارشناس ارشد امنیتی در امارات متحده عربی به ایراناینترنشنال گفت: «اینگونه اختلالها نگرانی بزرگی برای سیاستگذاران اماراتی است. آنها برای آرامش و تداوم ثبات در منطقه اهمیت زیادی قائلاند.»
او ، که بهدلیل حساسیتهای سیاسی نخواست نامش فاش شود، افزود: «امارات همچنان نگران پیامدهای گستردهتر درگیری منطقهای است، چه از نظر اقتصادی، چه اجتماعی و چه سیاسی.»
امارات متحده عربی همراه با مراکش و بحرین، از امضاکنندگان توافقنامه ابراهیم در سال ۲۰۲۰ است؛ توافقی که با میانجیگری آمریکا، روابط این کشورها را با اسرائیل عادی کرد.
کارشناسان میگویند که نگرانیهای مشترک در قبال جمهوری اسلامی، از عوامل اصلی این تغییر تاریخی در روابط بود.
کارشناس ارشد اماراتی به ایراناینترنشنال گفت که ماه گذشته، ابوظبی بهطور علنی حملات اسرائیل را نقض حاکمیت ایران خواند، اما این حملات، قدرت نظامی رقیبی را تضعیف کرد که جاهطلبیهای هستهایاش همواره موجب نگرانی همسایگانش بوده است.
در جریان این کارزار، اسرائیل در مدت چند روز کنترل فضای هوایی ایران را در دست گرفت، رهبران نظامی ارشد جمهوری اسلامی را ترور کرد و توانمندی موشکی سپاه را از کار انداخت.
با این حال، هرگونه درگیری طولانیمدت یا آشوب داخلی در ایران، از دید کشورهای منطقه تهدیدی برای گردشگری، تجارت و سرمایهگذاری خارجی آنان به شمار میرود؛ تهدیدی که نمونههایی از آن در خلال درگیریها، با بستهشدن فضای هوایی منطقه و سقوط بازارهای بورس مشاهده شد.
امارات متحده عربی همچنین میزبان حدود ۵۰۰ تا ۸۰۰ هزار ایرانی است که در بازرگانی و تجارت این کشور، بهویژه در دوبی، نقش تاریخی داشتهاند.
کارشناس اماراتی گفت: «تمایل به حفظ آرامش نسبی، پایتختهای عرب را در موقعیتی قرار میدهد که ممکن است با امید برخی ایرانیان به تغییر بنیادین در پی جنگ، در تضاد قرار گیرد؛ تغییری که با وجود حملات شدید هوایی، به نظر نمیرسد به این زودیها رخ دهد.»
او افزود: «امارات رویکردی عملگرایانه دارد و به این واقعیت واقف است که تغییر ساختاری گسترده در ایران، بهسختی میتواند از بیرون اعمال شود.»